پرویز افتخاری

ای ساقی خوش منظر مست میِ نابم کن روی چو مهَت بنمای …..بیهوش و خرابم کن کیفیت بیداری ……..خون کرد دلم ساقی برخیز و شرابم ده ….بنشین و به خوابم کن هر وقت که می خواران […]

مي تراود تا شراب بوسه ……از جام لبت از شراب تلخ تنهايي…. قدح نوشم مكن دودم…… و از شعله دارم دامني رنگين به بار اين شرر….. از من مگير از نو سيه پوشم مكن

خسته ام ،مثل درخت سروی که سال ها در برابر طوفان ایستادو روزی که به نسیمی دل داد ،شکستدرست چون من

دیدم از باده نوشین ولب نوش لبان بزم رندان خرابات پر از نوشانوش

ای قطار! راهت را بگیر و برو !نه کوه توان ریزش دارد نه ریزعلی پیراهن اضافه! دیگر هیچ چیز مثل سابق نیست

رنگ گل قطره شبنم شد و بر خاک چکیدچمن از روی که امروز طراوت دارد ؟دانش مشهدی

چنین مست از شبیخون گلستان که می آییکه بوی خون گل از دامن پاک تو می آیددانش مشهدی

عاشق و رند و نظربازم و ميگويم فاش تا بدانی كه به چندين هنر آراسته ام ..حضرت حافظ شیرازی

می شناسمتچشمهای تومیزبان آفتاب صبح سبز باغهاستمی شناسمتواژه های توکلید قفل های ماستمی شناسمتآفریدگار و یار روشنیدستهای توپلی به رویت خداستمعینی کرمانشاهی