اشعار

  از همان روزی که دست حضرت قابیل!گشت آلوده به خون حضرت هابیلاز همان روزی که فرزندان « آدم »زهر تلخ دشمنی در خونشان جوشیدآدمیت مرده بود گر چه « آدم » زنده بود!از همان روزی […]

چشمت به چشم ما و دلت پیش دیگری است جای گلایه نیست! که این رسم دلبری است هر کس گذشت از نظرت در دلت نشست تنها گناه آینه ها زودباوری است مهرت به خلق بیشتر از […]

  من سازم : بندی آوازم. برگیرم ، بنوازم. بر تارم زخمه ی « لا » می زن ، راه فنا می زن من دودم : می پیچم ، می لغزم ، نابودم. می سوزم ، […]

آشفته دلان را هوس خواب نباشد شوری که به دریاست،به مرداب نباشدهرگز مژه بر هم ننهد عاشق صادقآن را که به دل عشق بود،خواب نباشددر پیش قدت کیست که از پا ننشیندیا زلف تو را بیند […]

  سایه شدم ، و صدا کردم: کو مرز پریدن ها ، دیدن ها ؟ کو اوج « نه من » ، دره ی « او »؟ و ندا آمد : لب بسته بپو. مرغی رفت […]

جامم تهی است ساقی ، امشب بیا صفا کنجامی بریز و جانم ، جام جهان نما کن ای من فدای دستت ، وان چشم نیم مستتامشب مرا به مستی ، از خویشتن جدا کن زان آب […]

خواهم که آتش افتد، در شهر آشناییوز ننگ آشنایان، بر جا اثر نباشدگوری بده، خدایا! زندان پیکر منتا از بهانه جویی، دل دربدر نباشدپایم چو پایه ی رز، یارب شکسته بهترتا از حریم خویشم، بیرون گذر […]

ﻋﻄﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﺴﺖ ﻣﺴﺘﻢ ﻣﯿﮑﻨﺪ ..ﻓﺎﺭﻍﺍﺯ ﻏﻢ ، ﺧﻮﺩ پرﺳﺘﻢ ﻣﯿﮑﻨﺪ .ﻧﻢﻧﻢ ﺑﺎﺭﺍﻥ،ﺍﺳﯿﺮﻡ ﻣﯿﮑﻨﺪ …ﯾﺎﺩﺍﯾﺎﻡ ……ﻗﺪﯾﻤﻢ ﻣﯿﮑﻨﺪ ….. ﯾﺎﺩﺩﻭﺭﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﻟﻬﺎ پاﮎ ﺑﻮﺩ …..ﭼﺸﻤﻬﺎﮔﻮﯾﺎﯼ ﻋﺸﻘﯽ ﻧﺎﺏ ﺑﻮﺩ .ﻋﺸﻘﻬﺎﺑﻮﯼ ﻫم آﻏﻮﺷﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ .ﻗﻮﻟﻬﺎﺭﻧﮓ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖﺩﺳﺘﻬﺎﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ […]

در این کورانِ تنهایی ، صدای باد آرام استبیا برگرد شیرینم ، بیا ! فرهاد آرام است کبوتر با دو چشمانت شکارم کردی و رفتیصبوری کن دلِ زخمی که این صیاد آرام است نباید بگذری از […]