اشعار

مادرم شاعر نیست در عوض نصف غزل های جهان را گفته! شعر را می فهمد مادرم قافیه ی لبخند است وزنِ احساس ردیفِ بودن مادرم مثنوی معنوی است حافظ و سعدی و خیّام و نظامی اصلاً… […]

  ﻓﺮﯾﺪﻭﻥ ﻣﺸﯿﺮﯼ ﺷﻌﺮﯼ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ” ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺷﺒﯽ ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻮﭼﻪ ﮔﺬﺷﺘﻢ “   و ﺧﺎﻧﻢ ﻫﻤﺎ ﻣﯿﺮﺍﻓﺸﺎﺭ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺑﺶ ﺳﺮﻭﺩ : ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎﻧﻢ …ﺑﯽ ﺗﻮ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺯﺩﻩﯼ ﺩﺷﺖ […]

بیخود ز نوای دل دیوانهٔ خــــــــویشــــمساقی و می و مطرب و میخانهٔ خویشمزان روز که گردیده ام از خانه بــدوشـانهر جا که روم معتکف خانهٔ خــــویشــمبیداغ تو عضوی به تنم نیست چو طاوساز بال و پر […]

دل و دین و عقل و هوشم همه را به باد دادیز کــــــــــدام باده ساقی به من خراب دادیچه دل و چه دین و ایمان همه گشته رخنه رخنه مژه های شوخ خود را به چه […]

ای آن که گاه گاه ز من یاد می کنیپیوسته شاد زی که دلی شاد می کنیگفتی: «برو»! ولیک نگفتـی کجـا روداین مرغ پر شکسته که آزاد می کنی پنهان مساز راز غم خویش در سکوتباری، […]

ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺯ ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ ﻧﻨﻮﺷﯿﺪ ، ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﻨﻮﺷﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺩﺍﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﺩﻭﺵ ﺑﻪ ﻣﯿﺨﺎﻧﻪ ﯼ ﻋﺸّﺎﻕ ﺑﺮﻓﺘﯿﻢﺩﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﯽ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﮐﯿﺶ ﻭ ﻣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖﮔﻔﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﯿﺪ […]

گفتمش هندوی زلفت،گفت طراری کندگفتمش جادوی چشمت،گفت عیاری کند گفتمش لعل تو خواهد کرد کام دل روا؟باز گفت آری کند لیکن به دشواری کندگفتمش بیمار عشقت را چو جان آمد به لبگفت لعل جانفزای من پرستاری […]

تجلی گه خود کرد خدا دیده ی ما رادر این دیده در آیید و ببینید خدا را خدا در دل سودا زدگانست بجوییدمجویید زمین را و مپویید سما رابلا را بپرستیم و به رحمت بگزینیماگر دوست […]

ﻏﺰﻝﺻﻠﺢﺁﻩ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﺗﻴﻎ ﺯﻫﺮﺁﮔﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪﺑﺰﻣﮕﺎﻩ ﻣﻬﺮﻭﺭﺯﺍﻥ، ﺭﺯﻣﮕﺎﻩ ﮐﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ« ﺑﺎﺑﮏِ » ﮔﻞ ﺑﺮﻓﺮﺍﺯﺩ، ﭘﺮﭼﻢِ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪﺧﻮﺍﻫﻲﮔﺮ ﺑﺪﺷﺖ ﻧﻮﺭﺟﻮﻳﺎﻥ، ﺳﺎﻳﻪﯼ «ﺍﻓﺸﻴﻦ » ﻧﺒﺎﺷﺪﺑﺎﺩِ ﺭﻗﺼﺎﻥ ﻣﻲﮔﺸﺎﻳﺪ ، ﺳﻔﺮﻩﯼ ﺳﺒﺰ ﺑﻬﺎﺭﺍﻥ ﺁﻩ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺑﺎﺭﺍﻥ، ﺧﻮﺍﺏ […]