اشعار

آنکه بی باده کند جان مرا مست کجاست؟وآنکه بیرون کند از جان و دلم دست کجاست؟وآنکه سوگند خورم ، جز بسر او نخورموآنکه سوگند من و توبه ام اشکست کجاست؟وآنکه جانها بسحر نعره زنانند ازووآنکه ما […]

خوش همی میروی ای قافله سالار… براهگذری…. جانب گم کرده . رهی….. باید کردنه همین صف زده مژگان سیه …باید داشتبصف دلشدگان هم نگهی……… باید کردطاعت از دست نیاید گنهی…….. باید کرددر دل دوست بهر حیله  […]

با من بگو تا کیستی, مهری؟ بگو, ماهی؟ بگو خوابی؟ خیالی؟ چیستی؟ اشکی؟ بگو، آهی؟ بگو راندم چو از مهرت سخن گفتی بسوز و دم مزن دیگر بگو از جان من, جانا چه می‌خواهی؟ بگو گیرم […]

من يقين دارم كه برگ ،كاين چنين خود را رها كردست در آغوش باد ،فارغ است از ياد مرگ !آدمي هم مثل برگ ، مي تواند زيست بي تشويش مرگ ،گر ندارد همچو او آغوش مهر […]

امشب ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺧــﺪﺍﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ زند که تقدیرش را بنویسد ،ﺧـــﺪﺍﯼ ﻣﻦ ،ﺍﻣﺸﺐ ﺗــﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﮐﺎﺭﮔــﺮﯼ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﺑــﺮﺩﻩﻭ ﻓــﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐــﺮﺩﻩ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺷﺐ ﻭﻗﺖ ﺩﺍﺭﺩﺧــﺪﺍﯼﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ […]

هم با ده و هم زباده مستم خود می منم ارچه می پرستم … هم میوه تاک باغ عشقم هم حارث تاک و دار بستم یعنی که هدف ز گنج پنهان من بوده ام از الست […]

تو که ترجمان صبحی به ترنم و ترانه لب زخم دیده بگشا ,صف انتظار بشکنسر آن ندارد امشب که برآید آفتابی؟تو خود آفتاب خود باش و طلسم کار بشکنشفیعی کدکنی

پرسيدم: كدام راه نزديك تر است؟گفت:به كجا؟گفتم:به خلوتگه دوست…گفت:مگر تو فاصله اي مي بيني،بين دل و آنكس كه دلت منزل اوست؟

عمری است حلقه‌ی در میخانه‌ایم مادر حلقه‌ی تصرف پیمانه‌ایم مااز نورسیدگان خرابات……. نیستیمچون خشت، پا شکسته‌ی میخانه‌ایم مامقصود ما ز خوردن می نیست بی غمیاز تشنگان……. گریه‌ی مستانه‌ایم مادر مشورت اگر چه گشاد جهان ز ماستسرگشته‌تر […]