خود را به خدا بسپار،
۱۲ خرداد ۱۳۹۴
بعضی ها
۱۳ خرداد ۱۳۹۴سر خوش از کوی خرابات گذر کردم دوش
به طلب کاری ترسا بچه ی باده فروش
پیشم آمد به سر کوچه پری رخساری
کافری، جلوه گری، زلف چو زنار به دوش
گفتم این کوی چه کوی است، تو را خانه کجاست
ای مه نو خم ابروی تو را حلقه به دوش
گفت تسبیح به خاک افکن و زنار ببند
سنگ بر شیشه ی تقوی بزن و باده بنوش
بعد از آن پیش من آ تا به تو گویم سخنی
سخن این است اگر بر سخنم داری گوش
زود دیوانه و سر مست دویدم سویش
به مقامی برسیدم که نه دین ماند و نه هوش
دیدم از دور گروهی همه دیوانه و مست
وز تف باده ی عشق آمده در جوش و خروش
بی دف و ساقی و مطرب همه در رقص و سماع
بی می و جام و صراحی همه در نوشا نوش
چون سر رشته ی ناموس بشد از دستم
خواستم تا سخنی پرسم از او، گفت خموش
این نه کعبه ست که بی پا و سر آیی به طواف
وین نه مسجد که در آن بی خبر آئی به خروش
این خرابات مغان است و در آن مستانند
از دم صبح ازل تا به قیامت مدهوش
گر تو را هست در این شیوه سر یکرنگی
دین و دانش به یکی جرعه چو “عصمت” بفروش
شعراز : عصمت بخاری
1 Comment
دوستانی که شما راست فرو دانش و هوش
میزند طبع من اینک زمی وحدت جوش
بشنو این نکته واز این می توحید بنوش
سر خوش ازکوی خرابات گذر کردم دوش
به طلبکاری ترسا بچه باده فروش
رهرویی بودم واز حق طلبیدم یاری
مه شیرین حرکات و بت خوش رفتاری
شوخ ترسا بچه ای دلبرک تراری
پیشم امد به سرکوچه پری رخساری
کافری عشوه گری زلف چو زنار بدوش
گفت ای شیخ بگو راه تو بیگانه کجاست
وندراین کوچه به تنها مرو این راه فناست
راه عشاق و خراباتی و خواصان خداست
گفتم این کوی چه کوی است و تورا خانه کجاست
ای مه نو خم ابروی تورا حلقه بگوش
گفت،گفتارتو باهمچو منی نیست پسند
صبحت زاهدو ترسا بچه کم گو تو چرند
گفتم ازلعل شکر بار بده بوسه ای چند
گفت،تسبیح به خاک افکن و زنار ببند
سنگ بر شیشه تقوا بزن و باده بنوش
تا تویی عاقل و هوشیار نه همراه منی
جمع مستان همه دیوانه تو با خویشتنی
مست و دیوانه شوی قابل هر انجمنی
بعد ازاین پیش من ای تا بتو گویم سخنی
سخن این است اگر بر سخنم داری گوش
مست گفتار وی و در طلب جام و می اش
……….
باسلام خواستم خومتتون عرض کنم تضمین شده این شعر به مراتب دلنشین تر و عرفانی تراز خود شعره.