حافظ

راه زیادی نمانده است شیب ملایمی است به چمنزار و گلهای سپید آن نگاه کن و به آسمان آبی و لکه های مهربان ابر کمی نفس بگیر و بیا من میدانم تو از راهی دراز که […]

صبح دولت می‌دمد کو جام همچون آفتابفرصتی زین به کجا باشد بده جام شراب خانه بی‌تشویش و ساقی یار و مطرب نکته‌گویموسم عیش است و دور ساغر و عهد شباباز پی تفریح طبع و زیور حسن […]

من و انکار شراب این چه حکایت باشد غالبا این قدرم عقل و کفایت باشد تا به غایت ره میخانه نمی‌دانستم ور نه مستوری ما تا به چه غایت باشد زاهد و عجب و نماز و […]

فقیه مدرسه دی مست بود و فتوی دادکه می حرام …..ولی به ز مال اوقاف استبه درد و صاف تو را حکم نیست خوش درکشکه هر چه ساقی ما کرد عین الطاف استخواجه رند شیراز حافظ […]

‫من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم‬‫لطف ها می کنی ای خاک درت تاج سرم‬‫ دلبرا بنده نوازیت که آموخت بگو‬‫که من این ظن به رقیبان تو هرگز نبرم‬‫ همتم بدرقه راه کن ای […]

لاله ساغر گیر و نرگس مست و بر ما نام فسقداوری دارم بسی………. یا رب کرا داور کنمحضرت حافظ

بی مزد بود و منت هر خدمتی که کردمیا رب مباد کس را مخدوم بی عنایتاز هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزودزنهار از این بیابان وین راه بی‌نهایتدر این شب سیاهم گم گشت راه مقصوداز […]

زبان رندانه شعر حافظ به طنز تکیه کرده است. طنز ظرفیت بیانی شعر او را تا سر حد امکان گسترش داده و بدان شور و حیاتی عمیق بخشیده است. حافظ به مدد طنز، به بیان ناگفته […]

صوفى مجلس كه دى جام و قدح مى شكست        باز به يك جرعه مى عاقل و فرزانه شد شاهد عهد شباب آمده بودش بخواب        باز به پيرانه سر عاشق و ديوانه شد معبچه اى […]