اشعار

بــر قــدسيـان آسمان ….مــن هــر شبـي يـاهـــو زنــمگر صــوفي از «لا» دم زنـــد…. مــن دم ز «الا هــو» زنمبـاز هــوايــي نـیسـتـــم ….تـــا تــيــهوي* جـانهـا بــرمعَـنـقـاي قـاف قـربـتـم،…. كـــي بانگ بــر تـيـهو زنـــم؟مـن كـوكـويــي ديــوانــه‌ام صـــد شهـــر […]

مرا نجات بدهمرا ز کوچه ز میدانمرا ز ده ز بیابانمرا ز راست ها که دروغندمرا ز عشق که آغاز نفرت استمرا ز نفرتمرا ز عاطفه حتی نجات بدهمرا رها کن از این بختک سیاهاز این […]

ساقیا در قدح باده چه پیمودی …..دوش که حریفان ……همه در خواب گرانند هنوزفروغی بسطامی

اگر عشق با دل تبانی کند دلم دل شود …..میزبانی کند مرا این دوتا…. آسمان می برند به آن سو تر از بی کران می برند بزن مطرب آهنگ شور آفرین که از رقص مستان بلرزد […]

ای ساقی خوش منظر مست میِ نابم کنروی چو مهَت بنمای بیهوش و خرابم کنکیفیت بیداری خون کرد دلم ساقیبرخیز و شرابم ده بنشین و به خوابم کنهر وقت که می خواران پیمانهٔ می نوشنداز چشم […]

لاله ساغر گیر و نرگس مست و بر ما نام فسقداوری دارم بسی………. یا رب کرا داور کنمحضرت حافظ

آنانکه شمع آرزو در بزم عشق افروختنداز تلخی جان کندنم، از عاشقی واسوختنددی مفتیان شهر را …..تعلیم کردم مسئلهو امروز اهل میکده، رندی ز من آموختندچون رشتهٔ ایمان من، بگسسته دیدند اهل کفریک رشته از زنار […]

حسن وعشق پاك را……شرم وحيادركارنيست پيش مردم ……شمع در بر مي‌كشد پروانه را صائب تبریزی

«از شاخسار شمع شرروار می‌یرد پروانه‌ای که گرد تو یک‌بار می‌پرد» صائب تبریزی— چراغ روی ترا شمع گشت پروانه مرا ز حال تو با حال خویش پروا نه» حافظ