آذر ۱۳۹۲

“- چشمت، به چشم ما و دلت، پيش ديگري ست، جاي گلايه نيست! كه اين، رسم دلبري ست… ساحل، جواب سرزنش موج را نداد گاهي سكوت، سزاي سبكسري ست

چون زلف تو ام جانا در عین پریشانی چون باد سحرگاهم در بی سر و سامانی من خاکم و من گردم من اشکم و من دردم تو مهری و تو نوری تو عشقی و تو جانی […]

برقص چنانکه گویی کسی تو را نمی بیند عشق بورز چنانکه گویی هرگز آزرده نشده ای بخوان چنانکه گویی کسی تو را نمی شنود زندگی کن چنانکه گویی بهشت روی زمین است

من هنوز هم ایمان دارمبـه چشم هـایتکـه روزی کــافرم کردو آغوشی کـه بی جواب گذاشتدنیــایم را٬ کـه امتدادش بـازوانت بودهمان جـایی کـههمه ی زخم های من راشراب چند ساله ی لب های « تـو » مرهم […]

باران از جنس من است و من از جنس باران ، هر دو بی هدف می باریم ، به امید رویش یک امید ، از جنس عطر تنت ، از جنس طراوت لبهایت در نمی از […]

بارانچکه میکند روی بلندترین بام سکوت من ومناینجاروی شیروانی خاطره هانگاهش می کنم

محکومم به سکوتی به وسعت تمام حرفهایم ! نمی دانم .. برای خودم می نویسم .. برای تو .. شاید هم برای آنها !! فریاد می زنم اما از دیوار سکوت که عبور می کند خاموش […]

ياد ايامي که خوردم باده ها با چنگ و نيجام مي در دست من، ميناي مي در دست ويدر کنار آيي،……. خزان ما زند رنگ بهارور نيايي فرودين افسرده تر گردد ز ديبي تو جان من […]

ساقیا دل شد پر از تیمار پر کن جام را بر کف ما نه سه باده گردش اجرام را تا زمانی بی زمانه جام می بر کف نهیم بشکنیم اندر زمانه گردش ایام را جان و […]