حاجی فیروز از منظری دیگر

حاجی فیروز نماد انتقام ایرانیان از اعراب

 
پیروز نهاوندی، که بعدها ملقب به فیروز ابو لؤلؤ شد نیز  در بازار برده فروشان توسط حاکم بصره خریداری شد
 
از آنجا که پیروز ، فردی هنرمند و صنعتگر بود و
در فنون آهنگری و نجاری ، رنگرزی و نقاشی سرآمد بود، بعد از چندی
با حاکم بصره به توافق رسید که با پرداخت سهمی از درآمدش به مدینه یعنی جایگاه خلافت عمر خلیفه ی مسلمین فرستاده شود.
 
و به این شکل پیروز خود را به دستگاه خلافت نزدیکتر گردانید.
 
پیروز حدودا یکسال پس از سقوط تیسفون ، در نوامبر یا دسامبر سال۶۴۴میلادی، عمر بن خطاب و همراهانش را
حین خروج از مسجد توسط خنجری آغشته به زهر  که خود ساخته بود به قتل رساند.
 
بنا به روایت تاریخ، فیروز، چندین ضربه ی متوالی و پی در پی (شش ضربه )
به عمر وارد نمود که اوج کینه و انتقامجویی ایرانیان  را به سبب جنایات اعراب در زمان خلافت عمر نشان میدهد.
 
برخی گفته اند پس از اینکار ، پیروز خودکشی کرد
و اما برخی گفته اند که او گریخت و مقبره ی او امروزه در فین کاشان است.
 
شاید بتوان گفت این خبر برای ایرانیان بقدری اهمیت داشت که یادآوری این حماسه را در جشن نوروز تحت عنوان حاج فیروز ، زنده نگه داشتند
 
حاج فیروز با چهره ای سیاه به نشان بردگی در سرزمین سوزان عربستان
و پیشوند ،،حاجی،،  بعنوان کسی که به سرزمین حجاز رفت و با انتقامجویی پیام اور شادی شد….
 
” دو قرن سکوت نوشته ی دکتر زرین کوب”
@i