از من سکوت نمی‌زیبد

برقم که بعد درخشیدن ، از من سکوت نمی‌زیبد

غوغای رعد ز پی دارم ، فارغ ز کار نخواهم شد

تیری که چشم مرا خسته ست ،بر کـُشتنم به خطا جَسته ست

«بر پشت زین» ننهادم سر ، اسفندیار نخواهم شد

گفتم : از آنچه که باداباد ، گر اعتراض و اگر فریاد

ـ «تنها صداست که می‌ماند» ، من ماندگار نخواهم شد

در عین پیری و بیماری ، دستی به یال سمندم هست

مشتاق تاختنم؛ گیرم دیگر سوار نخواهم شد
سیمین بهبهانی