گل ها

شاخ گل را از سراپا چهره تنها نازك است         نازك اندامي كه من دارم سراپانازك است صائب تبريزي

اگر گويم به گل ماند جمال او خطا باشد         كه روي گل ندارد،رنگ و بوي آن گل رو را رهي معيّري

بگو که گل نفرستد کسی به خانه من *که عطر یاد تو پر کرده آشیانه من

باغبانا: گــــــــره خشم بر ابرو مفكـــــــــــن خندة مهر بياموز ز خنديدن گل مهدي سهيلي

گل نمی چینم خدا را باغبان در را مبند می نشینم گوشه ای گل را تماشا می کنم

گل گریبان زده چاک از نفس باد صبالاله خون در قدح از سر به گریبانی ما

گل واژه نیست گل ترانه نیست گل بهانه نیست گل شاهپرک نیست گل تنها نگاه توست در قلب کوچک من جوانه می دهد ودر زمین سبز عشق بهانه می گیرد آغوش ات را همراه باد می […]

ما به آن گل از وفای خویشتن دل بسته ایم ورنه این صحرا تهی از لالهٔ سیراب نیست رهی

خاطرش در سر گرفتم خانه بوی گل گرفتدر همان یک لحظه هم کاشانه بوی گل گرفتساغری بر کف نهاده منتظر آن ماهرو یوقت نوشیدن شدو ،میخانه بوی گل گرفتتا نوازش کرد شانه خرمن زلف بتمخانه،ایوان ،بام […]