در فراسوی مرزها

در فراسوی مرزهای تنت تو را

دوست می دارم .

آینه ها وشب پره های مشتاق را به من بده

روشنی وشراب را

آسمان بلند وکمان گشاده پل

پرنده و قوس و قزح را به من بده

و راهِ آخرین را

در پردئی که می زنی مکرر کن .

در فراسوی مرز های تنم تو را

دوست می دارم .

در آن دور دست بعید

که رسالتِ اندام ها پایان می پذیرد

وشعله وشورِ تپش ها و خواهش ها

فرو می نشیند

وهر معنا قالبِ لفظ را وا می گذارد

چنان چون روحی ..که جسد را در پایان سفر ,

تا به هجوم کرکس های پایانش وانهد…

در فراسوی عشع تو را

دوست می دارم ,

در فراسوی پرده و رنگ

در فراسوی پیکر های مان

بامن وعده دیداری بده
زنده یاد احمد شاملو