اي گل بدن، اي گل عذار،

اي گل بدن، اي گل عذار، اي رشک گل، اي گل چمن
گلگشت من، گلگون من، گل رنگ من، اي گل مکين
اي نازک و نازک بدن، اي نازکي و ناز تن
اي جان من، اي جان من، اي ناز ناز ناز کين
اي شارب صهبا شکن، اي ساقي ميخانه کن
اي شوخ چشم و جان فگن، اي شهد و اي شور شين
اي سرو قد، اي خوش خرام، اي خوش نوا، اي خوش تمام
اي خوش نظر، اي خوش مدام، اي خوش گذر، اي خوش نشين
يادم نمي آيد سحر، بي ياد تو بازم نظر
ياد آورت شمس و قمر، تو دلبر و تو دلبرين
بي يار و بي کس گشته ام، بي راه و بي بس افته ام
بي جان و بيدل من شدم، بايد که باشي مشفقين
من آهنم، تو زرنگين، من بدترم تو بهترين
من خاکرو، تو مه جبين، من عاشقم، تو شاهدين
دکتر اخلاق احمد آهن پارسی گوی از دیار هندوستان