دمی با فروغی بسطامی

گر عــارف حــق بيـني چشم از همه بر هم زن ….

چون دل به يكي دادي ، آتش به دو عالم زن

هـم چشــم تمـاشــا را بـر روي نكــو بگشــا ….

هــم دســت تمنــا را بر گيســوي پرخم زن

گر تكيـه دهـي وقتــي ، بر تخــت سليمـان ده ….

ور پنجــه زنـي روزي ، در پنـجـه رستـم زن

گر دردي از او بردي صد خنده به درمان كن ….

ور زخمي از او خوردي صد طعنه به مرهم زن

گر همــدمــي او را ، پـيـوســتــه طمــع داري ….

هم اشـــك پيـــاپي ريز ، هم آه دمــادم زن