ﻗﺎﺏ ﺧﯿﺲ ﭘﻨﺠﺮﻩ

قفس داران

ما انسانیم ..

ﺑﺮ ﻗﺎﺏ ﺧﯿﺲ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻦ
ﺍﻣﺸﺐ ﭼﻘﺪﺭ ﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﺧﺎﻟﯿﺴﺖ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ

ﺩﺭﺩﯼ ﻋﻤﯿﻖ ﺑﺮ ﺩﻝ ﻣﻦ ﭼﻨﮓ ﻣﯿﺰﻧﺪ
ﺍﯾﻦ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎﯼ ﺯﺧﻤﯽ ﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﮔﻮﺍﻩ ﻣﻦ
ﺭﺍﻫﯽ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ
ﺑﯽ ﻓﺎﯾﺪﻩ ﺳﺖ ﭘﺮ ﺯﺩﻥ ﮔﺎﻩ ﮔﺎﻩ ﻣﻦ
ﺗﺎ ﺑﺎﻭﺭﺕ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺩﻟﺘﻨﮓ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ
ﺑﮕﺬﺭ ﺷﺒﯽ ﺯ ﺗﻨﮓ ﻏﺮﻭﺏ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻦ

ﻣﻦ ﯾﻮﺳﻔﺎﻧﻪ ﭼﺸﻢ ﺍﻣﯿﺪﻡ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺗﻮﺳﺖ
ﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﻦ ﺍﺯ ﭘﯿﺶ ﭼﺎﻩ ﻣﻦ
ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﻗﺒﻮﻟﻢ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ
ﺑﯽ ﻣﻮﺝ ﺑﻮﺩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﻭﺑﺮﺍﻩ ﻣﻦ
ﺗﻨﻬﺎﺧﻄﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺩ ﻭﺑﺲ
ﺭﻭﮐﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻗﺸﻨﮓ ﺗﺮﯾﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﻦ