کنار سپیدار

شامگاه به ساعت آتش

می آیمت به تماشا

با گونه های گرگرفته ..سرخ

با آزادی سپیدی مهربان دهانت

در زیر فواره ها ی رنگ

کنار سپیدار

میانه ی لبخندها

می جویمت به گوشه ای

با بوسه های پنهان دست ها

میادگاه

میدانگاه انتظار

کمی آنسوتر از

بادکنک کودکی

وپرتو ی رویای دوباره ی دوست داشتن…

من سبز…..شکوفا

سرشار از بهار

در راه تو

ریشه می زنم

با پچ پچ ساقه ی نورسته ای به سوی نور

من……ترا

آیه آیه…دوباره

در معبد دلم

تکرار می کنم…