تو انسانی من هم انسانم

دوست من  بیا با هم  نغمه با هم بودن را ساز کنیم
با من بخوان ترانه دوستی را ..عشق را ومهربانی را
دست در دست من بگذار و با من برقص
شادی کن ..با لبخندی از روی مهر  مهرورزی کن
وگل بده وگل بستان
بیا با هم چای بنوشیم
با زبان سکوت ..گل بگوئیم ..وگل بشنویم
از زندگی بگو ئیم ..نه از مرگ
که از مرگ و مرگ بر ….بیزارم

بدون آنکه بدانی از کجایم ، چه رنگم ، چه مسلکی و چه دینی دارم و از کدام سرزمینم
وبر پرچم من چه علامتی است
عشق ها ودوستی ها مرزی نمی شناسد

تو انسانی من هم انسانم …. همین کافی نیست؟