سالهاست غرق سیاهی شبیم
کسی که می‌گریزد،
۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۴
وقت آنست که ما جانب میخانه شویم
۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۴
چه خياليست که پنداشته ايم
بعدِ هر تاريِ شب
سرخي روشن خورشيد پديدار شود؟
سال‌ها غرق سياهي شبيم
آن لهيب خونين
رقص جادو زده‌ي شعله‌ي عصيان و فراموشي ماست
صبح صادق نرسيدست هنوز…؟؟؟ —
