بمناسبت روز پدر

پدر.
مردی خاموش ..پر صلابت …جدی
کمی غمگین با تبسمی معنی دار بر لب
همیشه .چون کوه استوار در برابر مشکلات
..چون مهتاب کمرنگ وپراز سکوت .
مردی در منتهای محبت ..ولی بی صدا وخاموش
مودب ولی قاطع ..محکم ولی مهربان
هیچ گوهر گرانبهایی اورا خوشحال نمیکرد
جز آرامش خانوده اش .
پدر مهرورزی بلد بود ولی در دل ..وان لبخند ونگاهش بیان می کرد رازهای دلش را
اخر پدر وهمه مردان در سایه اند ودر سایه لبخند رضایت را نمیتوان دید

کاش دیده می شدند وکاش دیده شوند
او پدرم بود با نگاهی نافذ….افراشته چون دماوند ومحکم چون ستیغ کوه
.ای کاش وقتی او را داشتم بیشتر نگاهش میکردم
و مشتاقانه تر به سخنانش گوش فرا میدادم.وگاهی هم دستش را بیشتر می بوسیدم
ای کاش قدرش را بیشتر می دانستم که اکنون در حسرت نباشم
تا با بغض وبلند فریاد بزنم پدر دوستت داشتم ودارم وبتو افتخار میکنم
وقتی چهره مردانه اش را بیاد میاورم ..خدای من !!!
با نگاهی پر از محبت ولبخندی پنهان زیر لب
ودلی به وسعت دریا ولی بی خروش
غمی در دل ونگران برای خانواده..یک مرد بود ..مرد
.مردی در سایه . که در خانه اخرین کس بود که به چشم میامد انهم گاهی
تقدیم به همه مردانی که مردانه پای پدر بودن ایستاده اند نه برای روزپدرو مرد که
روزگار باید مردانه باشد که نیست .پدرانه وپر مهر باشد که نیست
ولی انها هستند
ولی باور دارم هنوز مردانگی نمرده وهنوز مردان مرد هستند وپدرانی که لایق نام پدرند
پرویز..افتخاری