دی ۱۳۹۲

ياد آن گلشن كه گل هر چند مي‌چيدم از آن وقت بيرون آمدن حسرت به دامن داشتم فضلي گلپايگان

اگر عاشقی تاس هایت را دوباره بریز این جفت یک ارزش دو را..ندارد..به هم نخواهیم رسید — اگر مرا میخواهی باید خوش شانس باشی وجفت شش بیاوری دوتائی به کمال برسیم بدست اوردن من شانس میخواهد

مثل سایه ای بی‌ پیراهن می‌ رفت و می‌‌گفتباید مرد باشی‌ که بفهمی در مرگ شقایق چگونه باید گریستباید مرد باشی‌

بگذار سکوتِ امروزم را برایت تفسیر کنم این نوع سکوت..از جنسِ خواستن و نتوانستن است

چشمت، به چشم ما و دلت، پيش ديگري ست، جاي گلايه نيست! كه اين، رسم دلبري ست…ساحل، جواب سرزنش موج را نداد…گاهي سكوت، سزاي سبكسري ست…”

 

با آن‌كه در میكده را باز ببستند با آن‌كه سبوی می ما را بشكستند با آن‌كه گرفتند ز لب توبه و پیمانه ز دستم با محتسب شهر بگوئید كه هشدار هشدار كه من مست می هرشبه […]

قهر نکن عزيزمهميشه که عشق…پشت پنجره هامان سوت نمي زندگاهي هم بادشکوفه هاي آلوچه را مي لرزاند……دنيا هميشه قشنگ نيست…پاشو عزيزمبرايت يک سبد ، گل نرگس آورده امبا قصه ي آدمها روي پلآدم ها روي پل […]

کسی خواهد آمداز مجاورت آسمان  کسی مثل تو .. از طراوت مطلوب عشقاز سرزمین مهربانی کوله بارش نوراست و در دستانش.. نه خنجری شاخه ای زیتون  برسم صلح دسته ای از گل سرخ برسم عشق و […]