چنار پیر

يك دنيا سكوت
در چشم هاي وحشي پاييز
در گيسوان سوخته ي آن چنار پير
كو بارها نشسته به زير سايه ي تقدير
آه از آن التماس برگ هاي زير پا مانده
با صد تمناي بهاري سبز
مي روبد آنها را نهايت،
دست هايي غم زده،بر جاده ي تزوير
راهي ست در فرسايشي غمبار
تا كهكشان جاده ي خورشيد
آن سوي مرزهاي باور و ترديد
دستي كه در زير علف خوابيده و خاموش
با نم نم باران

مي بيني اش حالا
چنار لخت و بي فرزند
خفته است او سخت و عريان
در كنار جاده اي پوشيده از سرما و يخبندان
شاعر ” بلقيس محجوب”