خانه بــدوش

بیخود ز نوای دل دیوانهٔ خــــــــویشــــم
ساقی و می و مطرب و میخانهٔ خویشم
زان روز که گردیده ام از خانه بــدوشـان
هر جا که روم معتکف خانهٔ خــــویشــم
بیداغ تو عضوی به تنم نیست چو طاوس
از بال و پر خویش، پریخانهٔ خــــویشــم

صـــــائب شده ام بس که گرانبار علایق
بیرون نبرد بیخودی از خانهٔ خــویشـــم
((صائب تبریزی))