یک نفر هست که

یک نفر هست که مثل ِ من و شعرم تنهاست…
یک نفر هست که در قافیه هایم پیداست…
یک نفر هست که رویای ِ من است و قلمم…
یک نفر هست که همچون قلم ِ من شیداست…
یک نفر هست که شَه بیت ِ غزلهای من است…
یک نفر هست طلوع سحری ، از فرداست…

یک نفر هست ، ز آرامش ِ من طوفانیست…
یک نفر هست ، سرود ِ خوش ِ موج ِ دریاست…
یک نفر هست،مرا سوی خودش میخواند…
یک نفر هست، به تنهایی ِ من ، بی همتاست…
یک نفر هست، تمنای دل ِ شیرین است…
یک نفر هست که مجنون شده ی بی لیلاست…
یک نفر هست که زندانی ِ افکار ِ من است…
یک نفر هست که افتاده به دام عَذراست…
یک نفر هست دلش همچو دل ِ من خون است…
یک نفر هست که فریاد ِ سکوتش ، غوغاست…
یک نفر هست ………