آدمیست دیگر،

آدمیست دیگر،
گاهی دلش برای خاطرات
بسیار تلخش هم تنگ می شود…

همان خاطراتی که با یادآوریشان
قلبش در سینه جمع می شود،
فشرده میشود،  هری می ریزد پائین
و درد می کند…

خاطراتی که یک لبخند محو
از گذشته های دور بر لبانش می اورند
و با یک بغض خفه شده در گلویش
تمام می شوند…
امان از دل آدمی
امان از صبوری هایش به وقت عاشقی
امان از این پوست کلفتی هایش…
با تمام تلخی ها و بدبیاری هایش،
باز هم دلش برای خاطراتش تنگ می شود…