خدا بود ..خدا

مي روييد. در جنگل ،

سبزه ..به طراوت دل من
خاموشي شب رويا بود.
رویائی از عشق ..وبوسه نیمه تمام بر لبانی مرطوب
ویا دست دعائی بسوی اسمان

زيبا بود.
تنهايي ، تنها بود…وما ..ما بودیم
نا پيدا، پيدا بود.
“او” آنجا، آنجا بود.
من ..وخدا ..خدا ..ومن