نوای کائنات

با تمام وجود سالها
..نه قرنها هر روزوهرشب

به نوای کائنات گوش جان سپردم
نواهای زیبا ..شگرف ومرموز طبیعت را شنودم
صدای نسیمی که از لابلای سروها میگذشت ومیگذرد
صدای رعد را درمیان ابرها ..
بوسه شبنم را بر رخ گل .

صدای ترکیدن اناراز بغض
نغمه پرندگان را ……حتی ..حتی
اوای زندگی عبور خون را درمیان رگهایم را شنیدم

حرفهای دریا را که با امواج نجوا میکند
وصدای هستی را در کائنات ..
صدای طپش قلب عاشق را را هم فهمیدم
همه زیبا بود ند ..همه مرا میخواندند ..
وگویا هاتفی از سوی خدا بودند که فریاد می کرد ند

..فقط مهربانی ..فقط محبت وعشق
حتی صدای خود خدا هم صدای عشق بود
دلم گرفت .. بغضم ترکید .دیگه نشد جلوی این سد را بگیرم .بارید ..بارید
وبا چه فشاری از چشمانم میزد بیرون
دلم برای خودم سوخت ..برای تنهائیم .در میان اشناها…
برای بیکسیم در میان کسانم
تو کویر زندگی سرگردان بودم
با کلی نقاب ..با لبخندی مضحک
ناگهان فریاد زدم ..ای خدا …خدا….
صدایم مثل رعد پیچید .رفت بالا ..بالاتر ..نه همین کنارم ..اه شد حتی از اه هم ساکت تر
ولی خدا شنید ..دلش لرزید برای اینکه دید من هم مثل او تنهایم
صدام کرد .. دیدم که مرا خواند ..نه شنیدم که مرا صدا کرد
دیدم که خداوند مرا ندا می داد …ای …..ای که مرا خواندی ….بیا …بیا…..به نزدم بیا
عشق مهر زیبائی وراز اینجاست .جمال وجلال وکمال اینجاست بیا بنزدم تا
دو تنها ودو غریب ..دو بیکس یکی شویم . بیا که اغوشم برویت گشوده است
بیا که زانوهایم برای گذاشتن سرت
وشانه ام برای ترکیدن بغضت اماده است
او مرا خواند پس
من باید بروم عجله دارم
منتظر نمی شوم که سالها انتظار بس است ..بخدا بس است
من باید جامه سفر بپوشم به سپیدی برف ..بیرنگ ..چون اشک مادر
وندای خداوند را پاسخ گویم ..
رخصت همراهم ..رخصتم فرما که نه وقت ماندن است
گاه رفتن است ..
.اینک تو نیز همراهم اخرین پند مرا بشنو
به ندای کائنات گوش کن ..
گوش کن …گوش کن
این هاتف عشق است که در گوشت نجوا میکند ..ومیگوید
او را ..هر که باشد پیر وجوان وزشت وزیبا دوستش بدار ..دوستت دارد
..بگو دوستت دارم ..دوستم بدار بشنو دوستت دارد
شنیدی؟
وای من اگر نشنیده باشی
که انگاه مرادم می نالد که
جانا به غریبستان چندین به چه مانی
باز ا تو ازین غربت ..تا چند پریشانی
گاهی یادم کن ..گاهی ..ولی از روی شادی