ضیافتی در راه است…

یک شب

میان همهمه ی ستاره های مست

ماه را به شکوفه های سفید چشم هایم پیوند خواهم زد

و بی هیچ هراس

از چهل کلاغی که گوششان

در باغچه ی حیاط جا مانده،

باران را چشم براه خواهم بود!

هنوز دلتنگی هایم

نقل و نبات دهان شبوهاست…

با اینهمه..دانه های گندم

در کف دست نفس های تنگم

جوانه زده اندوسبز شدند چون دل من

وسیب عشق را تو از شاخه چیدی وبمن دادی

فهمیدم

صبح…. شب ..روز هفته ماه یا سال ها
با تو همیشه

ضیافتی در راه است…