مسافر دورهای بی غروب

با تو هستم

مسافر دورهای بی غروب

خداوند…..وجودت را از رنگین کمان آفرید

تا میان باران و خورشید پل باشی

وکسی آنطرفتر از پائیز

درزلال یکا یک رنگهایت

حسرت بکشد

دستهایت

بوی شبنم میدهند

وحرفهایت طعم کوهستانی از پونه و آویشن
تنت عطر یاس

وبوسه هایت طعم گس خرمای جنوب

تو کیستی که من بی تو نیستم

کمی آنطرفتر از پائیز

کسی چشمهای بارانی اش را

به دوش ابرها یی گذاشته

که هر صبح به شانه ات سر میزنند