ساقی

ساقيا داني که مخموريم در ده جام را
ساعتي آرام ده اين عمر بي آرام را
مير مجلس چون تو باشي با جماعت در نگر
خام در ده پخته را و پخته در ده خام را
قالب فرزند آدم آز را منزل شدست
انده پيشي و بيشي تيره کرد ايام را
نه بهشت از ما تهي گردد نه دوزخ پر شود
ساقيا در ده شراب ارغواني فام را
قيل و قال بايزيد و شبلي و کرخي چه سود
کار کار خويش دان اندر نورد اين نام را
تا زماني ما برون از خاک آدم دم زنيم
ننگ و نامي نيست بر ما هيچ خاص و عام را
(سنائی)