طنین صدا در باد

چه کس  بود که آرام مرا می جست ؟
من که صدایم طنین بود
در باد
در خاک
در آب
در آتش
چه کس  بود که آرام مرا می جست ؟
انگار شقایق را نمی فهمید
شاید هرگز سایه ای از بید بر او نیفتاده بود
انگار ماهی از حباب برای او نگفته بود
و شاید تپشی را در چشم
درپس نگرانی  وشاید هم تپشی در دل با یک نگاه
شقایق   به من گفت
او غریبه است… آیینه را نمی شناسد
عشق را نمی شناسد
وبا گل وشبنم میانه ای ندارد ومن ارام گفتم
مرا با او کاری نیست .
واو را با دیوانه ای چون من