از بوریای زاهدان ، بوی ریا آید به جان
بهر نماز عاشقان ، باشد مصلای دگر
من می روم سوی حرم ، دل می کشد سوی صنم
من می روم جای دگر ، دل می برد جای دگر
ای عشق بی پروا بیا ، تا وارهم از ماسوا
جز درد تو نبود مرا ، در دل تمنای دگر

شاه جهان بیگم