ای از شراب غفلت مست و خراب مانده

با سایه خو گرفته وز آفتاب مانده

تا چند باشی آخر از حرص نفس کافر

ایمان به باد داده مست شراب مانده

آنجا که نقدها را ناقد عیار خواهد

مردان مردبینی در اضطراب مانده

روزی که باز خواهد از جان و دل امانت

هم دل تباه بینی هم جان خراب مانده

آنجا که صادقان را از صدق باز پرسند

پیر و مرید بینی اندر جواب مانده

ترسم که هیچ عاشق این راه نبیند

وان ماهرخ بماند زیر نقاب مانده

در بحر عشق درّی است از چشم خلق پنهان

ما جمله غرقه گشته وان دُر در آب مانده
((عطار ))