تو زیباترین وخوشبوترین شاخه ی گل دنیایی
تو با من همسفر دیار عشق بودی
تو گل را …..زیبائی را ….وبهار را می شناسی
صدای موج ها را تعبیر میکنی .وبا ترنم چشمه ها اواز سر میدهی
تو در شب
وقتی ماه از شرم وحیا خود را پس ابر پنهان کرد تا شبنم بوسه را اشکارا نبیند
چشمک ستارگاه را نظاره میکردی
تو ترانه وغزل وسرود را با من زمزمه کردی
تو الفبای دوست داشتن را با من اموختی
وتو میدانی مهربانی چیست .صداقت کدام است ودوستی چه معنا دارد .
خدایا من دچار اوهام نشده باشم !!!!!!