چرا ایرانی ها همیشه تَظاهُر به گریه میکنند ؟!
بررسی دلایل گریه ساختگی ( تَباکی )
در بین مردم ایران و خصوصا مسئولین .
ایرانی بودن پیچیدگی‌های خاص خود را دارد.

این پیچیدگی‌ها از کودکی آموخته و زمانی هم برای همه “عادی” می‌شود .
یکی ‌از رفتارهای پیچیده ایرانیان که برای بسیاری از بیرون قابل فَهم نیست “شِبهه گریه” (تَباکی) است.
برخی از افراد نه تنها با دست بر چهره بردن یا فشردن چشم‌ها با انگشتان حالت “تباکی” به خود می‌گیرند،
بلکه صدایی شبیه گریه کردن نیز از خود تولید می‌کنند.
این در حالی است که حتی یک قطره اشک هم از چشمانشان جاری نمی‌شود.
, وجالبتر اینکه گاهی به حرف گوینده نیز توجه نمی کنند
مثلا سخن وشعر اصلا شادی اور است ولی  با ادای گریه کردن وکوبیدن دست بر پیشانی
  چنان  ادای گریه کردن را در می اورد که گوئی الان بچه اش مرده است
به گفته مُنتقدین این تَباکی که با مُهر تایید روحانیون نیز همراه است
به سلامت رفتارهای اجتماعی نه ‌تنها کمکی نمی‌کند
بلکه به ریاکاری و تَمَلق در رفتارهای اجتماعی نیز دامن می‌زند.
تباکی یا گریه ساختگی چه با اخلاص یا با ریا،
اصلا چه نیازی به این نوع رفتار است؟
آیا نمی‌توان بصورت عادی غم خود را نشان داد
یا حتی با سکوت و چهره‌ای معمولی ادای احترام کرد ؟!