نهنگ موج عشقم ، در گل ساحل نمي‌گنجم
شنا بايد در اقيانوسم ، اندر گل نمي‌گنجم
زباني آسماني دارم ، اما كس نمي‌فهمد
حديث قدسم ، اندر گوش هر غافل نمي‌گنجم
اگر فهم سخن يا درك من ننمود ناداني
عجب نبود ، كه در انديشه ي سائل نمي‌گنجم
بيابان‌گرد و صحراورز و دور از مردمم ، آري
ميان شهر ، در غوغاي بي ‌حاصل نمي‌گنجم
نگارم گفت : بيرون كردم از دل مهر يغما را
بگو من مرغ كيوان رفعتم ، در دل نمي‌گنجم
(يغماي خشتمال نيشابوري)