رفتن!!!رفتن که بهانه نمی خواهد،
یک چمدان می خواهد از دلخوریهای تلنبار شده
و گاهی حتی دلخوشیهای انکار شده…
.رفتن که بهانه نمی خواهد
وقتی نخواهی بمانی،با چمدان که هیچ بی چمدان هم می روی…
ماندن!!!ماندن اما بهانه می خواهد،
دستی گرم،نگاهی مهربان،دروغهای دوست داشتنی،
دوستت دارمهایی که می شنوی اما باور نمی کنی،
یک فنجان چای،بوی عود،یک آهنگ مشترک،خاطرات تلخ و شیرین…
وقتی بخواهی بمانی،حتی اگر چمدانت پر از دلخوری باشد
خالی اش می کنی و باز هم می مانی…
می مانی و وقتی بخواهی بمانی،نم باران را رگبار می بینی
و بهانه اش می کنی برای نرفتنت…
آمدن دلیل می خواهد..ماندن بهانه..و رفتن هیچکدام…!!!