گل ها

به یک کرشمه که نرگس به خود فروشی کردفریب چشم تو صد فتنه در جهان انداخت——————–به جز آن نرگس مستانه که چشمش مرسادزیر این طارم فیروزه کسی خوش ننشستحضرت حافظ بزرگ

هر گل سرخي كه هست از مدد …….خون ماست هر گل زردي كه رست رسته ز صفراي ماستحضرت مولانا

ياد آن شب كه صبا بر سر ما گل مي‌ريخت         بر سر ما ز در و بام و هوا گل مي‌ريخت باستاني پاريزي

به لاله زار و گلستان نمی رود دل من که یاد دوست گلستان و لاله زار منستحضرت حافظ

کس به دور نرگست طرفی نبست از عافیت به که نفروشند مستوری به مستان شماحافظ شیرین سخن

مگر که لاله بدانست…. بی‌وفایی دهرکه تا بزاد و بش…د جام می ز کف ننهادحافظ

بوي   گل   امشب ز  دود شمع مي‌آيد ،  مگر         بلبل اشكي برسرخاكسترپروانه ريخت؟ حاذق گيلاني

زلف‌سنبل…..چشم نرگس،گونه گل،لب برگ‌گل صدگلستان گل،به روي چون بهار آورده ايزرگر اصفهاني

جوش مى و مستى بين، در چهره ى گلگونم داغ است نشان عشق، در سينه ى پرخونم آزاده و سرمستم، خو كرده به هامونم رانده ست جنون عشق، از شهر به افسونم من لاله ى […]

نه از صدق و صفا رنگی نه از مهر و وفا بوییکسی چون دل ….به سرو ولاله این بوستان بندد؟رضی الدین ارتیمانی

بر تن دريد گل… سحر از شوق پيــرهـــــــن   از بلبلان شنيد……. مگر گفتگوي تو ؟ علي صدارت

زلف‌سنبل چشم نرگس،گونه گل،لب برگ‌گل        صدگلستان گل،به روي چون بهار آورده اي زرگر اصفهاني