خانه های قـدیمـی را دوست دارم

چای همیشه دم است ، روی سماور

در خانه همیشه بــاز است

مهمـانی ها دلیـل و بـرهـان نمی خواهــد

غــذاهـا ساده و خـانگی است

بوی عطرش تا هفت خانه می رود

کسی نــان خشکه ندارد ، نــان بــرکت سفــره است

مـهمان نـاخوانده آب خورشت را زیــاد می کنــد
خورش باشد نان وپنیر وسبزی

ولی با لبخند ومهربانی

دوستی ها حساب و کتاب ندارد

افسـردگی بیمـاری نایابی است