دوستان عزیز
حاجی فیروز مان را، رسم زیبایمان را، با بابانویل غربی مقایسه نکنیم.
در زمان ایران باستان که برده داری میشده، سالی یک روز قبل از عید نوروز،
کسانی که استطاعت مالی خوبی داشتن بعضی از برده ها رو آزاد می کردند،
اون برده ها که اکثرا از آفریقا مهاجر بوده اند و چهره ای سیاه داشتند،

پس از آزادی از روی شادی خودشان در خیابانها می رقصیدند
و شادمانی میکردند و لباس قرمز به نشانه آزادی می پوشیدند،
مردمان مهربان ما از سر دلسوزی برای اینکه برده آزاد شده مالی داشته باشد
تا زندگی ای برای خود تهیه کند، مالی را به آنها می بخشیدند
. تا آن برده آزاد شده بدون احتیاج به دیگران یا به سرزمین خود برگردد یا کسبی برای خود داشته باشد.
این است نماد زیبای حاجی فیروز و رسم زیبای ایرانیان و بذل و محبت ایرانیان.
ایران مال فراوان دارد. احتیاج به فرد خیالی که برایمان کادو بیاورد ندارد!
قدر خود و سرزمین حود را بدانید، با دانستن تاریخچه سرزمین تان سربلند و پیروز باشید.