بار الها ..سکوت دارد مرا می شکند
سکوت در برابر جهل ..خرافات .اسارت ..جنگ کشتار .بیداد وریا
سکوتی به بلندای ابدیت .سکوتی به عظمت تو
واین سکوت چون کوهی بر دوشم است و کمرم را می شکند
ولی من سکوت را نمی شکنم
چرا که صدای شکستنش چون غرش رعد در اسمان خواهد پیچید
شاید هم شهامت شکستن ان را ندارم
این سکوت مرا ذره ذره اب میکند تا از من هیچ نماند
بغض میکنم ..از درون منفجر می شوم
ولی دم بر نمی اورم
اه من که در زمین حتی نسیم را هم از خواب بیدار نمیکند
تا عرش میرود ..ولی در فرش شنیده نمی شود
خداوندا می گویند تو عاشقی .تو همدلی .تو همراهی
منهم عاشق ..پس راه ورسم عاشقی کجا رفت ؟؟
لا اقل تو مرا بشنو ..تا باور کنم شنونده ای در این جهان هست