گرچه آدم زنده بود….اما
۱۹ تیر ۱۳۹۴
عاشق که باشی
۱۹ تیر ۱۳۹۴

این باختن را دوست دارم…


چقدر فاصله….

چقدر فاصله است از من تا تو…

قبلا با سر می آمدم به سویت، حالا حتی پاهایم جوابم می کنند!

چقدر شیرین بود آن زمان که مدام بالا می رفتم، بالا و … بالاتر…

هرجا که می رسیدم،

تو را که می دیدم؛

نیایش دسکتاب پرویز1391 (8)

همه ی زمین و زمان را نگه می داشتم،

توقفی می کردم،

آخر می خواستم با همه ی دل و جان نظاره ات کنم.

هی می دیدمت….هی می دیدمت…..

کم می آوردم!

چقدر شیرین بود آن زمان که پیش تو کم می آوردم؛

آن قدر بالا می رفتم که….

دنبال جایی بودم که به تو ببازم…

به تو که می باختم….آرام می گرفتم.

دیگر فقط تو بودی و آرامش…

خدایا؟

چقدر بی هوا نزدیک می شوی….

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *