یاران از این دیار، چه بسیار، رفته اند
از این دیار بسته به رگبار رفته اند
جانهای پاک با گذر از سیم خاردار
تا ناکجای آبیِ دیدار رفته اند
دیریست خاطراتِ بهارانِ برگ و گُل
از یاد باغ و گلشن و گلزار رفته اند
برباد، از شقاوت شلاق بادها
گلبرگهای گلبُنِ بی خار رفته اند
بس نخلهای خشک که خود دار گشته اند

بس سروهای سبز که بر دار رفته اند
آن لاله ها اگر چه که از دست رفته اند
اما نه هرگز از دل غمدار رفته اند
یک آسمان ستاره نشانی بمانده اند
آن آفتابها که شبِ پار رفته اند

سید حسین اشفته باقری