صبح با یاد رخت دیده گشودیم زخواب
شب به اندیشه.گیسوی تو خفتیم .ای دوست
دوست دارم هر صبح، در هر بامداد همراه سپیده
با تمام وجود فریاد بزنم
ای زندگی..«دوستت دارم».با همه خوبی وبدیهایت ..دوستت دارم
و دلم می خواهد همه کوه ها با من تکرار کنند:
«دوستت دارم». وپژواک ان ان در همه گیتی بپیچد
تا رسم دوست داشتن در جهان باقی بماند
رسمی که دارد فراموش می شود
انقدر بلند بگویم که ابشار ها نیز بگویند
ورعد وبرق وپرندگان هم تکرار کنند وگلها نیز برای شنیدنش بشکفند
وانقدر بلند بگویم که صدای ان به عرش کبریا نیز برسد
فرشتگان به من وتو وهمه عاشقان دنیا سلام گویند
در برابرمان تعظیم کنند
وخداوند ..خالق زیبائی ومهر نیز نظاره کند ……..
اری لبخندی بر لبان خداوند نیز جاری شود