سماع به نوعی از رقص صوفیه شامل چرخش بدن همراه با حالت خلسه برای اهداف معنوی گفته می‌شود.

سماع سابقه دیرین تاریخی داشته و پس از اسلام موافقان و مخالفانی نیز در این دین پیدا نموده است.
سماع، شنیدن، شنوایی، آواز، سرود وجد و پایکوبی و دست افشانی صوفیان

منفردا و جمعا با آداب و تشریفات خاص.

سماع در اصطلاح عارفانه حالتی است که بر اثر هیجانات عاطفی،

و غلیان و خروش درونی، و شور و وجد باطنی به عارفان راه معرفت،

و سالکان طریق حقیقت، و واصلان به کعبهء وحدت،

دست می داده و گاه و بی گاه آنها را وامی داشته که از خواست خود برخاسته

و بی خود از خود خویشتن،

در هر زمان و هر مکان، بی پروا از قعر و طعن بدخواهان و لعن و شتم دشمنان،

همچون مولانا جلال الدین محمد دست بیفشاند و تن بچرخانند و پای بر زمین بکوبند.