هر روزبا بیداری سپیده و خواب ستارگان
سفرهء نازک دلم را ، پهن می کنم و
آوازهای دل تنگم را در آن می چینم.
در ان گوشه نیز جامی از شراب سپاس میگذارم .
.وکوزه ای از عشق چون
“خدا میهمان من است”
میهمان عزیز دل من .
من بر سر این سفره عشق شبنم مهربانی می نوشم
و خدا، آوازهای دلم من را.گوش میدهد
وبا لبخندی دست نوازش بر سرم میکشد
من با توکل به مهربانم روزم را شروع می کنم ..
نعمت هایش را سپاس میگویم .واو نیز می خندد
چه زیباست خنده خداوند انهم برای تو
تو هم بر سر این سفره دل بنشین