سماع رقصی نمادین است.
درویش در سماع قبل از مردن جسم، نفس خود را دست‌هایش را باز می‌کند و شروع به چرخیدن می‌کند.او با زبان بی‌زبانی می‌گوید که در حال پایکوبی است
و نفس خود را به زیر پایش انداخته است.
در هنگام سماع دست راست بالاست،
چنانکه گویی در حال نیایش است.دست چپ به پایین متمایل است.
درویشان واسطه میان خدا و مردم و واسطه میان آسمان و زمینند.
آن‌ها از خدا می‌گیرند و به آدمیان می‌بخشند
و چیزی را برای خود نگه نمی‌دارند.
(ادامه دارد )