در سکوت رفتم
۱۰ خرداد ۱۳۹۶
نیایش
۱۴ خرداد ۱۳۹۶

تلخ است

تلخ است
باور نبودن آن ها که می توانستند باشند
و تلخ تر است
امروز باور آن ها که ادعای ماندن می کنند…
ونباید باشند ..وکاش نبودند
هستند کسانی که از شدت روزمرگی
به کُما رفته اند
حرف می زنند…
راه می روند… نفس می کشند…

18519731_1311456632283851_5444657253627868702_n
ادعایشان گوش فلک را کر کرده ولی دریغ از یک جو صداقت
این مردگان
حتی گاهی می خندند خواه بخود وخواه به دیگران
از عشق میگویند ..وان را نیز بخوبی معامله می کنند
اما چیزی حس نمی کنند!گناه کار نیستند اصلا نمیدانند عشق چیست
زندگی چیست زیبائی کدام است
انها سالهاست که مرده اند ولی خود خبر ندارند
وبیهوده می پندارند که زنده اند ..انهم در پس نقاب های ریا وخودخواهی
با خنده ای مضحک تر از دلقک

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *