وقتی آسمان بر سرم عشق می بارید
نباید از خیس شدن می ترسیدم و نترسیدم.
برای همین بود که چترم را به کناری انداختم
به آبشار آسمان سر سپردم.
بارید و بارید و بارید…
تا کویر تنم پر شد از بوی یاس و پونه
پر شد از عطر یاد تو
وپر شد از بوسه های زیر باران
روی ان نیمکت خیس